Zo langzaam aan verzanden we weer in de vaste regelmaat zoals we die gewend waren. De zaterdag voor de boodschappen en de klusjes. De zondagen voor het vaste rondje fietsen, de visite’s en de overige sociale verplichtingen. De foto’s zijn bekeken, de verhalen zijn verteld. Sommige mensen reageren vol bewondering en nemen zich voor het volgend jaar ook mee te doen, anderen vragen aan Karin of ze ook mee gefietst heeft en zo laat ieder op zijn eigen manier blijken dat ze het gevolgd hebben.

Via een aantal kleine dingen word je nog geconfronteerd met het verblijf in Frankrijk. Zo is het aantrekken van je broek met die stoppels op je benen toch wel een behoorlijk apart gevoel. Als ik de ijskast open doe zie ik de bak vol met gelletjes repen en tubetjes die ik vergeten was om mee te nemen naar Frankrijk. In mijn sokken zit nog de rode vlek van het laatste restje Extran dat via het frame mijn schoenen in liep. Dat ging er niet uit in de was. Van dat laatste restje komen overigens ook de vlekken in het klittenband van mijn schoenen vandaan. Stille getuigen van een roemrucht verleden zoals dat wel eens mooi wordt gezegd.

Voor het fietsen ben je weer aangewezen op het vaste groepje en het vaste rondje. Na het verdwijnen van de lichamelijke ongemakken heb ik dat al vrij snel weer opgepakt. Opgemerkt moet worden dat ik sinds mei wel veel vaker op kop rij en dat ik met redelijk gemak de gaatjes dicht rij. Gaf ik in het verleden aan dat ik al zolang fietste dat trainen niet nodig was. Nu ben ik toch wel van het tegendeel overtuigd.

Hoewel het niet omhoog gaat is het toch ook wel weer lekker om in vliegende vaart de Brouwersdam te nemen of in een uur en een kwartier de helft van het eiland rond te stuiven. Het enige dat eigenlijk anders is, zijn de blikken en de vragen wat heb jij nou voor shirt aan. Als je dat dan verteld, hebben de meeste het gevolgd op de radio of er wat van gezien op TV. En dat is dan toch weer meer aandacht als vorig jaar.

Verder kijk ik uit naar de bijeenkomst volgende week zondag bij Ben, ik ben namelijk wel benieuwd hoe het “afkicken” bij iedereen verlopen is. Of er mensen zijn die hun fiets op markplaats hebben gezet of juist zich voor genomen hebben om nu het begin er is de zomer door te trappen. Verder ben ik van mening dat even los van de plannen het toch ook wel leuk is om eens in de paar maanden een Alpe d’Achmea reünierondje te rijden. Als iemand een leuk rondje weet, maar het kan ook een toertocht zijn van een beetje afstand, zowel klimmend als vlak. Gewoon om weer eens een stukje naast elkaar te fietsen.
Op zich lijkt me dat wel leuk, de vrouwen of mannen parkeren we ergens in voor mij part Valkenburg op het terras onder aan de Cauberg, het terras in la Roche of in het centrum van Maastricht en we kunnen de hele dag alle bekende molshopen van Limburg beklimmen. Immers na de ervaringen op de Alpe d’Huez kan dat alleen maar mee vallen. Ik hoop de meeste van jullie volgende week te zien en ik ben toch ook wel benieuwd hoe mijn webloggende collega de weken na Frankrijk heeft ervaren.