De dag dat het echt gaat beginnen komt dichterbij en iedereen staat mijns inziens te trappelen om aan de gezamelijke trainingen te beginnen. De eerste stappen om af te nemen in gewicht als dat nodig is worden gezet met meer of minder succes. Als opsteker wil ik even meegeven dat afvallen zover dat nodig is, de meest effectieve training is. Als je immers het vermogen per kilo toe wil laten nemen, en je valt af, dan blijft het vermogen gelijk en dat kun je dan delen door minder kilo’s.

Verder is het wachten op de eerste verzoeken van Ad T. naar de where abouts van ons, je weet wel de opgave’s van waar je zit zodat er altijd en op elk moment doping controle’s kunnen worden uitgevoerd. Dus dat je opgeeft dat je bij je schoonouders in Mexico bent en dan gaat fietsen in Italië. En als er naar gevraagd wordt dat je er dan eerst niet en dan wel geweest bent.

Met mijn where abouts is het dik in orde, het wachten is alleen op de eerste controle, of een adres waar ik het heen kan sturen. Ondertussen blijf ik maar monsters verzamelen, je kunt ten slotte niet weten. Iedere lege jus d’orangefles, jampot en pot met doperwten wordt door mij nog dezelfde dag vol gepiest. Sticker er op en in de berging. Zo heb ik van alle plaatsen waar ik het laatste half jaar geweest ben een monstertje staan. Het lijkt bij ons in de berging net op het inzamelpunt van moeders voor moeders.

Een punt van aandacht de laatste tijd is bloeddoping. Ook daar moet op gecontroleerd worden en ook daar heb ik materiaal voor bewaard. In een oude tupperware doos heb ik alle pleisters en verbandjes van het laatste halfjaar bewaard. Even opletten dat je de datum erop schrijft voor je hem er af trekt, want het kleeft nogal zo’n pleister. Wat ook nog in de doos zit is een oud papieren zakdoekje van toen ik een bloedneus had.

Zo zie je maar niets wordt aan het toeval over gelaten, en dat is maar goed ook want in de wielersport wordt o zo snel gezegd dat je niet zulke inspanningen kunt doen op alleen een boterham met kaas. De een na de andere beroepsrenner geeft nadat hij gestopt is toe dat hij naast de boterham met kaas ook iets anders heeft gebruikt.

Hoe kun je je gezondheid en je toekomst zo te grabbel gooien wordt dan vaak gezegd. Voor hun is het een kwestie van jaren naamloos mee trappen in de middenmoot of met een beetje chemische hulp rijden in de kopgroep, gezien worden en op het podium komen. Want net als in alle sporten, de eerste kent iedereen, twee en drie tellen nog net en nummer vier en iedereen daarachter is men morgen weer vergeten.

Voor ons ligt dat anders, iedereen die meefietst of mee helpt heeft daar zo zijn rede voor. Dat is verteld aan vrienden en kennissen en ieder gaat op zijn manier en naar zijn vermogen een topprestatie neer zetten. Ik fietste laatst een stukje op met iemand uit Rozenburg en vertelde van de actie en wat de bedoeling was. Hij vroeg of ik hem wel eens beklommen had en vroeg of ik wist hoe stijl hij wel niet was. Zes keer op een dag zei hij vol ontzag en toen was het stil. Dat wil dus zeggen dat hetgeen wij daar presteren iets is waar nog lang over gesproken wordt en dat iedereen die haalt wat hij voor ogen heeft nooit naamloos zal eindigen in de middenmoot en dat jullie net als ik het op een boterham met kaas gaan doen, of een krentenbol of op je favoriete plakreep. Mocht er iemand binnenkort naar de dokter moeten en een plasje mee moeten nemen. Ik heb nog wel wat staan.

Ad