dinsdag 3 maart 2009

Het heeft even op zich laten wachten maar hier ben ik weer. Na een weekje vakantie en druk aan het werk toch nog even tijd gevonden om mijn laatste belevenissen te delen. Het weekje vakantie was op Terschelling waar we de gewone fietsen en opa en oma (mijn schoonouders) mee naar toe hebben meegenomen. Op zich niet een gezelschap dat warm loopt voor een beetje fietstraining. Probleem dus want het moest wel gezellig blijven. We zijn dagelijks een eind gaan fietsen wat voor mijn schoonmoeder een redelijk zware opgave bleek te zijn na haar operatie en chemokuren in verband met darmkanker. Maar ook nu bleek elk nadeel een voordeel te hebben. Galant als ik ben heb ik mijn schoonmoeder de hele vakantie geduwd. Met name door de duinen en tegen de wind in was dat een goede training en fietsten we een zodanig tempo dat de rest moeite had om ons bij te houden. Zo zie je maar dat ook schoonmoeders soms nuttig kunnen zijn.
De zondag na de terugkomst van Terschelling heb ik me weer gemeld bij de buurmannen om vol goede zin op de mountainbike de bossen en blubber in te gaan. Helaas waren alleen de drie snelste (en dan bedoel ik ook echt snelste) buurmannen er. Maar wat kon mij nu gebeuren na een weekje trainen met schoonmama aan je zijde. Vol goede moed begonnen aan de tocht maar de (al of niet door de kopman bewust gekozen) modderige paden zorgden ervoor dat mijn moed al snel in mijn schoenen zakte. Man wat gingen ze snel over de modder en ik daarachter maar ploeteren door de modder. Na 20 minuten op vol vermogen te hebben gereden (met een bijna maximale hartslag) was de brandstof in mijn benen volledig op. Met volledig bedoel ik ook volledig. Ik heb de heren vriendelijk bedankt voor de wijze les en ben mijn eigen weg gegaan. Na een half uur zwalken door de bossen (gelukkig was er dit keer geen alcoholcontrole in de bossen want ik was prompt verzocht een blaastest te doen) kwam ik weer wat bij mijn positieven en kon ik mijn weg op een normale manier vervolgen.

Wat is nu de moraal van dit verhaal. Ten eerste blijkt dat je niet boven je macht moet fietsen want je komt jezelf al heel snel tegen en dan is het gedaan met de pret. Ten tweede neem je schoonmoeder niet mee op vakantie want naast de geestelijke uitputting zorgt ze ook nog eens voor een lichamelijke uitputting.

Hans

1 opmerking:

  1. Een ruime sponsoring van je schoonmoeder hoeven we nu niet meer te verwachten, neem ik aan. Of hadden we deze al binnen.

    BeantwoordenVerwijderen