Vol bewondering hoor ik altijd de verhalen van wielrenners die hun plasje rijdend op de fiets doen. In een koers waar iedere seconde telt kan het resultaat door een sanitaire stop veranderen van een podiumplaats naar een waterig plekje in het peloton. In het begin van de koers willen ze nog wel afstappen maar wanneer de finish nadert wordt er niet meer gestopt.

Mij is verteld dat het rijdend plassen gebeurd door het been aan de kant waar je heen wil plassen gestrekt moet zijn. Vervolgens wordt de pijp opgestroopt tot de heleboel binnen handbereik komt en wordt het elastiek achter de hele handel gehaakt. Hoewel ik het nooit geprobeerd heb lijkt het mij erg belangrijk dat je het elastiek pas loslaat als je achter de hele handel zit. En dan zou het moeten kunnen is mij verteld. Mij lijkt dat er ook nog wel rekening gehouden moet worden met de wind. Immers windkracht zeven van opzij, dan lijkt het me erg veel moeite om zo omslachtig te doen. Als je dan gewoon plast loopt het ook langs je benen met het zelfde resultaat.

Hoe dat met een lange broek gaat weet ik niet. Belangrijk lijkt het me dan wel dat er niet zo’n elastiekje onder je voet zit. Ook is het dan een heel gestroop voor je boven bent. En om de boel binnen handbereik te krijgen lijkt mij een zekere lichamelijke omvang wel belangrijk. Het moet niet zo zijn dat het zoek raakt in de zoom van je broek.

Hoe dat gaat met dames heb ik mij wel eens afgevraagd, maar het is me nooit duidelijk geworden. Het zal toch niet met de plastuit gaan. U weet wel zo’n geplastificeerd voorgevouwen kartonnetje bedacht door feministes die ook wel eens tegen een boom wilden piesen. Dat lijkt me toch een heel gedoe en lijkt me niet echt te doen. Immers door het stiekie onder aan de pijp vouwt het tuitje weer dicht. Nee dat is allemaal zo gemakkelijk nog niet. Ik denk dat die gewoon stoppen.

Laten we ons beperken tot de mannen. Er wordt altijd wel bij gezegd dat er goede afspraken over worden gemaakt. De rest houdt toch een beetje in, of dat collegialiteit is of angst voor natte voeten wordt er nooit bij gezegd. Ook gebeurd het op plaatsen waar geen publiek staat. Dat vind ik ook wel goed, immers je zal net langs zo’n rij met kinderwagens rijden vol met huilende kinderen. Of langs zo’n Hollands gezin dat aan een tafeltje voor de camper zit met de koelbox open. Met deze afspraak ben je er nog niet. Immers stel er staat geen publiek en in verband met de wind moet het naar het midden van de weg, komt net de ploegleider langsrijden met het raampje open om te vragen hoe het gaat.

Ik ga er van uit dat we dit niet hoeven te trainen, ik ga er namelijk van uit dat het hele parcours vol staat met publiek en belangstellenden. Nu ik er zo over heb nagedacht moet ik toch maar eens gaan informeren hoe dat bij de dames gaat.

Ad