Wat kan fietsen soms toch heerlijk zijn. Na de compleet verregende rit op zaterdag 28 maart jl. had ik afgelopen zondag met drie andere collega’s afgesproken om op de Posbank bij Arnhem een ritje te gaan maken. Het idee was tijdens ons plenair overleg gegroeid en bij sommigen met enthousiasme ontvangen. Om iets over 9 reden we op de fiets weg om eerst een rondje in de prachtige omgeving te fietsen. Keurig twee aan twee reden we eerst via het bos en de hei naar Dieren om vervolgens richting Zutphen te gaan en halverwege af te slaan en richting Eerbeek te fietsen. Bij het opdraaien van de weg naar Eerbeek zagen we in de verte nog een wielrennen en ja hoor voor Rene Kleinsman was die fietser de welbekende rode lap. Er werd flink aangezet door Rene waarbij we maar achter elkaar zijn gaan fietsen om nog enigszins in het kielzog van Rene te kunnen blijven. Bij de fietser aangekomen nam het aanwezige fietswonder Henk Komduur de kop over en gingen we de andere fietser voorbij. Die schoof in ons rijtje aan en is meegereden tot in Eerbeek. Daar sloeg hij op een gegeven moment af om bij zijn ouders koffie te gaan drinken. Omdat het voor ons nog geen koffietijd was hebben we ons zelf maar niet uitgenodigd. Na Eerbeek zijn we in Loenen aangekomen en van daar zijn we weer richting de Posbank gegaan. De laatste lange klim langs de hei gingen Henk en Arjan ter Maat er samen vandoor waarbij we afgesproken hadden bovenaan op elkaar te wachten. Toe Rene en ik bovenaan kwamen waren Henk en Arjan in geen velden of wegen te zien en hebben we maar besloten de steile afdaling richting Roosendaal te maken. Misschien waren ze die kant op gegaan. Halverwege de afdaling ging de telefoon. Gloeiende, wie belt er nu toch weer. Als slingerend en met gevaar voor eigen leven toch maar getracht die telefoon in mijn rugzakje op te snorren. Eindelijk dat ding te pakken en je raadt het al…..te laat. Geen nummerherkenning dus wie het was wist ik niet. Onderaan de berg Arjan en Henk gebeld. Die bleken bovenop de berg nog iets door gereden te zijn. Ondanks mijn pogingen ze naar de voet van de berg bij kasteel Roosendaal te leiden bleken ze een verkeerde kant op gegaan te zijn (krijg je als je geen Tom Tom op de fiets hebt). Toen maar afgesproken naar boven te fietsen en bij de auto af te spreken om daarna nog een paar keer de berg op te fietsen. Tijdens de rit van Rene en ik ging weer die %$$#$#@ telefoon. Wie nu weer. Maar wat bleek, het was Hans Bouwhuis die samen met Geesje bovenaan de berg op ons stond te wachten. Het klinkt gek maar die berg die we omhoog gingen leek wel ineens een afdaling te worden. Bovenaan de berg kwamen we allen weer samen en inderdaad stonden Hans en Geesje met de hond ons op te wachten. Na gezamenlijk een kopje koffie (en ik natuurlijk thee) gedronken te hebben zijn Rene, Henk en ik nog een paar keer de Posbank van diverse kanten op gereden. Na ruim drie uur gefietst te hebben is een ieder weer huiswaarts gekeerd. Wat heb ik genoten van deze fietstocht en het gezellig samenzijn.

Hans