Graag wil ik nog even terug komen op de spinning marathon. Hoewel ik al eerder kenbaar heb gemaakt dat het mijn ding niet is en ik aanvankelijk de pest in had dat ik met dat prachtige weer binnen zat werd er zondag ochtend een klimatologisch motiverend zetje gegeven. In tegenstelling tot de strak blauwe lucht de hele week regende het toen ik wegreed.

Ik heb het in het verleden wel eens gedaan en weet hoe zwaar het is. De bedoeling was dat ik samen met de dochter de uren vol zou maken. Die haakte echter af, dan maar zelf. Enige bekenden hadden al aangegeven:”vier uur spinnen, dan ben je dood”. Dus toen ik wegging heb ik iedereen nog maar eens goed aangekeken.

Aangekomen werd ik opgewacht door Harrie die mij de weg naar de kleedkamer wees. Daar heb ik nog even de grote Noud Persoon in levende lijven gezien. Voor degene die de naam wel eens hebben horen gonzen. Noud is vorig jaar acht keer omhoog gegaan en gaat dit jaar voor negen keer. Hij is tussenpersoon in Brabant.

Om net voor tienen meldde ik mij bij de spinning ruimte. Toen nog goed verlicht. Klokslag tien werd er aangevangen. Mijn gemoed werd nog meer bezwaard toen ik hoorde dat ik epilepsie kon krijgen van de stethoscoop. Altijd gedacht dat zo’n flikkerding een stroboscoop heette, niet in Oorschot dus. Het licht ging uit en de muziek ging aan.

Voor degene die niet precies weten wat spinnen is, dat is fietsen op een hometrainer met een vliegwiel dat je af kunt remmen en dat op de maat van de muziek. Daarbij wordt gebruik gemaakt van muziek met een duidelijk ritme. Waarschijnlijk om het zuchten en steunen te maskeren wordt de muziek vrij hard gezet.

Vervolgens heb ik mij langere tijd in een disco achtige aankleding opgehouden als heel mijn leven bij elkaar. De muziek kende ik niet of amper. Dat spinnen niet mijn ding was wist ik wel, maar ook de platenkast van de mensen vooraan matchte niet met me. Naar mate de marathon vorderde keek ik smachtend uit naar iets wat ik wel kende. Simon en Garfunkel of Let it be van de Beatles. Laten we eerlijk zijn het is niet helemaal duidelijk, maar toch zit er ook ritme in je t’aime, moi non plus.

Maar goed ik heb het volbracht, en hoewel Harrie mij geen begenadigd spinner heeft kunnen maken, was het wel leuk, zo met zijn alle bij elkaar. Ook de opbrengst was een welkome bijdrage en er werd goed voor ons gezorgd. En dat moet ik eerlijk toegeven, ik heb door het spinnen ontdekt dat ik spieren heb op plaatsen waar ik ze in al die jaren nooit vermoed had. Nu weet ik dat omdat alles zeer deed de volgende ochtend.

Ad