Eten en fietsen is een verhaal apart. Zo heeft de Rabobank tijdens de toer de France een eigen kok mee. Ook zijn de inzichten daarin wat gewijzigd de afgelopen jaren. Werd er in de tijd van Gerrie Kneteman nog even snel een biefstukje verorberd voor aanvang van de wedstrijd, wordt er tegenwoordig driftig aan de koolhydraten en zetmelen geknaagd voor aanvang van de wedstrijd.

Je moet er toch niet aan denken, dat je je bed uitstapt en aanschuift met je slaperige hoofd en dat er dan zo’n grote biefstuk in een waterig rood plasje voor je neus wordt geschoven. Het eten van pasta in de vorm van spaghetti om zes uur ’s morgens heb ik wel eens lijfelijk mogen ervaren. Niet zo’n gelukkige combinatie, in de eerste plaats omdat het spaghetti was. Macaroni kun je nog nagenoeg heel inslikken, maar bij spaghetti is dat lastig.

Omdat onze kok meer bekend stond vanwege zijn fietskwaliteiten en helemaal niet om zijn culinaire inbreng was de spaghetti vrij fantasieloos overgoten met tomatenketchup. Zo van de Heinz, recht uit de fles naar eigen believen toe te voegen. Als je nog niet het zuur had, dan kreeg je het alleen al van de lucht. Een hele tafel zat tegen heug en meug de spaghetti naar binnen te stouwen en het nadeel bij spaghetti als je niet goed kauwt is dat de helft in je mond zit en de helft in je slokdarm en dat de gemeenschappelijke factor, de sliertjes die met de ene kant in je mond en met de andere kant in je slokdarm hangen de boel behoorlijk ophouden. Kokhalzend en slikkend heeft iedereen zijn bordje naar binnengewerkt. Het meest frustrerende is nog dat tot de conclusie kwam dat het eten van deze vuiligheid ook maar enigszins een positieve bijdrage heeft geleverd aan de fiets prestatie.

Zo is het eigenlijk ook een beetje met alle sportdrankjes en energierepen. Deze spelen dankbaar in op de tegenstrijdigheid van het fietsen en het eten. Hoewel je een enkeling ziet rijden met een rugtas, wordt dit weinig gedaan. Dus ben je afhankelijk van hetgeen achter in je zakken past. Daarbij de wijsheid dat je al gegeten moet hebben voor je honger krijgt is voor velen de aanleiding om te gaan stouwen volgens de stelregel:”Beter mee verlegen als om verlegen”. Dus proppen maar in die zakjes, vijf bananen, twee flesjes yoghi-drink, een familiepak meuslirepen. acht krentenbollen, plakken ontbijt koek, oh ja rolletje dextro en een blikje Red-bull.

Loop nu eens naar de kast en kijk naar de achterkant van je shirt. Dat past toch niet. Als je dat in je shirt stopt en je stapt af, rekken je zakken tot achter je knieën. Onder het fietsen zakt de zwaarste kant opzij en zo verdraaid je hele shirt. Dat is alleen nog maar praktisch. De 8 krentenbollen zijn na een dag tussen twee flesjes Yogho, één jumbo krentenbol geworden. De bananen worden met moeite door de schil bij elkaar gehouden. Bij de ontbijtkoek mis je een wc papiertje om het beeld te completeren, kortom alles is klef, ingedrukt en warm. Probeer dan maar eens te blijven eten om te voorkomen dat je honger krijgt.