In het vorige stukje ben ik ingegaan op het feit dat het na een dag fietsen in het zonnetje wel duidelijk is de rest van de zomer wat je hobby is. Nu is dat een probleem, een tweede probleem is dat wielrenners meestal niet zo’n sexy voorkomen hebben. Om niet te veel opmerkingen te krijgen zal ik het niet op mezelf betrekken. Kijk ik heb het niet over mensen als Chipolini, maar over de werkers uit het peleton.

Neem nou Joop Zoetemelk, niet echt zo weggelopen uit Bay watch. In principe is dat zoals ze dat hier in het westen noemen een gratenpakhuis met een paar enorme kuiten. De bij de dames in trek zijnde sixpack beperkt zich bij Joop tot het plasticje er om heen, maar dan nog alleen als er een vrachtwagen over gereden is.

Brede schouders, hoef je ook niet voor te gaan fietsen. Zeker in het seizoen mergelt alles wat boven je navel zit langzaam uit. Maken de meeste Nederlanders zich nog zorgen of je in een T shirt niet de zwembandjes ziet zitten. Bij Joop en bij ondergetekende zijn het meer klapbandjes en die zie je niet. Het criterium om een T shirt aan te trekken is bij mij meestel de windkracht. Als het te hard waait wekt het al gauw de indruk van de vlaggenparade op het defilé bij Bevrijdingsdag.

Wat hou je dan aan fietsen over: Een paar kogelharde bovenbenen, een paar smalle billen en als je het lang genoeg blijft doen een paar ballonkuiten. Dus niet echt een verademing waar de mensen voor blijven staan op het strand. Maar ja, dan moet je maar denken het is meer dagen weer om te fietsen dan weer om naar het strand te gaan. Je moet maar zo denken alles wat er niet aan zit hoef je ook niet op gang te brengen. En misschien nog wel belangrijker straks ook niet naar boven. Dat maakt me overigens wel nieuwsgierig hoe het met mijn weight-watchende collega Weblogger gaat.

Ad