Gisteren ben ik weer met de buurmannen op de mountainbike op pad geweest. Een spannende dag want één van de buurmannen had eindelijk SPD pedalen gekocht en ze op zijn fiets gemonteerd. Nu zal je je afvragen wat daar nu zo spannend aan is. Met SPD pedalen zit je namelijk vast aan je trappers en dat is in het begin even wennen. De ervaring is dat het in het begin nog wel eens fout gaat wanneer je dreigt om te vallen en je daarbij je voeten niet snel genoeg los krijgt. Vol verwachting gingen we op pad en het bleek verrassend goed te gaan tot teleurstelling van de meesten. Maar soms moet je het noodlot een beetje helpen en de paden die we kozen werden steeds modderiger en moeilijker begaanbaar. Het zwoegen door de blubber werd beloond. Op een gegeven moment kwamen we terecht op een breed pad dat volledig door tractoren van Staatsbosbeheer was omgewoeld en waar geen doorkomen aan was. Halverwege dit pad was een kuiltje waar de betreffende buurman in stil viel en hij daarbij zijn voet niet snel genoeg los kreeg. Het onvermijdelijke gebeurde, hij viel keurig opzij en kwam languit in de modder terecht. Dit was het moment waar we op gewacht hadden en leverde een prachtig beeld op. Maakte het vele zwoegwerk door de blubber weer helemaal goed. Konden we eindelijk met een moe maar voldaan gevoel naar huis rijden. We hebben de rest van de tocht geen blubber meer gezien.

Hans