Ik kom zojuist terug van een trainingsrondje. De temperatuur boven het vriespunt en dan wordt je overmoedig. Het is tenslotte een graad of acht warmer als toen het vroor. Er was echter een bewolkte dag voorspeld en de wind zou aantrekken naar windkracht 5. Niks mis mee een beetje wind, want dat komt hier aan de kust meer voor als een berg. Onderweg dacht ik aan een stukje dat ik in de fiets had gelezen de avond ervoor. Het was het nummer van november en daarin stond het rondje dat ik in de zomer altijd fiets. Daarbij stond een foto van het fietspad op de Brouwersdam met iemand die daar in zijn korte broek op fietste. Blauwe lucht en aan de houding te zien een beetje tegenwind. Dan is het toch maar behelpen in januari. Onwillekeurig spookt er dan door je hoofd:”Broeikas effect, niks mis mee”. Die eskimo’s ken ik toch niet en ijsberen, op de foto zie ik ook hoe ze er uit zien. Na zo’n kilometer of 60 viel er af en toe een spettertje en ben ik naar huis gereden. Even douchen waarbij mijn voeten pijn deden pijn in het warme water. Iedereen met die prettige opmerkingen van: “Ben jij nou een jongen van de gestampte pot” kan wat mij betreft de gestampte pot op. Zulk soort opmerkingen hoor ik nooit op de fiets maar altijd van iemand met zijn voeten omhoog bij de verwarming.

Ad