Ik heb ondertussen weer een aantal keer op de Tacx gezeten en kwam tot de conclusie dat het wel heer frustrerend is om telkens een uur te fietsen en geen millimeter dichter bij de kast te komen waar ik tegenaan kijk. Ad kan tenminste nog de aangroei van van alles en nog wat op het achterwerk van zijn voorganger bewonderen en als hij geluk heeft ziet hij er zelfs nog een geranium groeien. Ik heb daarom de laatste keer maar eens geprobeerd of het lezen van de krant tijdens het fietsen een welkome afwisseling is. Wat bleek, dit gaat prima. De krant is voor de rest van de familie na afloop niet meer te lezen maar ook zij moeten er wat voor over hebben. Je vouwt de krant wat op en legt hem op je stuur en vervolgens lezen maar. De opmerking van Ad dat ik dan echt rijd als een natte krant neem ik dan maar voor lief (van de motiverende opmerkingen van je collega’s moet je het maar hebben).
Ik heb van Karel van Doorn begrepen dat hij zijn Tacx op zijn slaapkamer voor de televisie heeft gezet en dat hij daar ook goede resultaten mee boekt (de details laat ik achterwege). Vooralsnog is het mij niet gelukt om mijn vrouw zover te krijgen dat ik in de slaapkamer mag fietsen. Er zijn grenzen wat haar betreft. Misschien dat de ingezette verandering van mijn postuur haar nog kan motiveren om me toch ook maar voor de TV te laten fietsen. Inmiddels zijn er bijna 2 kilo van de 15 in zweet opgegaan. Nog 13 te gaan!

Hans