Wat ik mij afvraag als buiten fietser, dus zonder die papkinderen apparatuur van Tackx is hoe het er nou zo uit ziet rond zo’n opstelling. Bij mijn gewaardeerde weblog collega Hans in de garage en bij Karel in de slaapkamer. Er zijn zelfs Tackx apparaten waar een filmpje op wordt afgedraaid van de Mont Ventoux en dat de weerstand afhankelijk van de beelden wordt geregeld.

Mijn ervaring is echter dat fietsen en misschien wel sporten in het algemeen, een aantal van de meest keurige mensen doet veranderen in asociale en onfatsoenlijke varkens. Bij de gemiddelde toertocht, waarvan ik er in mijn jonge jaren een groot aantal heb gereden ging het vrijwel na de start al mis. Er werd dan gerocheld, gehoest en gespuwd zodanig veel dat de lama’s in Artis haast wit wegtrokken. Het eerst de rokers, dan alle allergieën en tot slot de verwaarloosde koudjes. Wat is er mis met inslikken en waarom word je omringd met in korte tijd meer gereutel als op een dag in een TBC kliniek.

Heb je een kwartier geprobeerd de fluimen van een ander te ontwijken, want zeg nou eerlijk niemand zit te wachten op een jojoënde snottebel aan je remgreep, dan loert reeds het volgende gevaar, het eten. Een rugzak is niks dus alles wordt in de zakjes achter op je rug gepropt. Je bent bij de start net een dromedaris. Wat er uit is wiebelt ook niet dus na een kwartier wordt er gegeten. Dan wordt het duiken voor de rondvliegende bananenschillen, drinkpakjes en plastic zakjes.

Als er in een groep gefietst wordt zijn ook de overige weggebruikers ondergeschikt aan deze groep. Dus wordt er gevloekt en gescholden als er ouderen dwars op de weg staan en niet snel genoeg opzij gaan. Ouders met kinderen op de fiets zoeken in de berm een veilig heenkomen en ga zo maar door. Sommige ouderen vragen helemaal om moeilijkheden en vragen waarom er op zo’n dure fiets geen bel zit, nou die krijgen pas echt de wind van voren. Het trieste hoogtepunt van deze gekte is het ouder echtpaar dat vorig jaar bij de toerversie van de Amstelgold race is mishandeld.

Ik vraag me af of al deze zaken in het filmpje van de Tackx zitten, want voor een aantal zijn dit wezenlijke elementen van het fietsen. Ik stel me dan ook voor dat Hans op zijn Tackx in de garage zit met rechts van hem de rochels die langs de muur naar beneden glijden. Rond hem ligt de grond bezaaid met schillen kroosjes, pakjes en papiertjes. En ieder kwartier komt een van de buurjongetjes binnen om de wind van voren te krijgen. Ik snap dan ook dat de krant niet meer te lezen is.

Zoals jullie begrijpen liet ik mijn gedachten even wegglijden. Natuurlijk staan er op het Tackx filmpje geen bejaarden waar je naar moet schreeuwen en omheen moet. Dat filmpje is gemaakt voor waar het om gaat, om fietsen en niet om de beest uit te hangen. Ik hoop dan ook dat iedereen de situatie zoals die hierboven is omschreven herkend, maar dan als het storende gedrag van anderen. Ook al rijd je hard, dan nog kun je beleefd blijven en je bananenschil in je zak doen en in de vuilnisbak stoppen. Als je goed traint, moet je shirtje daarna toch in de was.

Ad