Iedere sport heeft zo zijn eigen specifieke problemen. De blessures kunnen sport gerelateerd zijn. Ik noem de voetbalknie en de tennisarm als de meest ultieme sport blessures, die zijn immers naar de sport genoemd. Bij fietsen is het vaak het sleutelbeen wat breekt en voor de rest is een val het gevoeligst in de portemonnee. Het zal niet de eerste keer zijn dat iemand met een bloedende knie beteuterd naar zijn fiets staat te kijken. Als je dan zeg jeetje joh je knie dan krijg je als opmerking:”Die groeit weer dicht en mijn fiets niet”.

Een erg domme blessure is ook de gekneusde ribben. Niet de blessure op zich, maar het ontstaan ervan. Hans had het al over de spd-pedalen van zijn buurman, maar daar is er een heel rijtje van, van de riempjes, via de Look pedalen en zo verder. Allemaal met de onhebbelijke eigenschap dat ze maar op een manier los gaan en dat je die manier vergeet als je een beetje snel wilt reageren. Nu zult u zeggen dan val je toch opzij en daar hoef je niet per definitie gekneusde ribben aan over te houden. Dat klopt ware het niet dat je wel eens stopt voor een stoplicht, en daar staat vaak zo’n paaltje 1,20 hoog met een knopje er op.

Het scenario is als volgt: je komt aan met een groepje behoorlijk hard. Stoplicht rood, dus vol in de remmen. Degene die op het paaltje kan leunen hoeft zijn schoenen niet los te klikken. Die komt aan gaat net te hard om stil te staan voor het paaltje, dus mist het paaltje. Dan paniek want je voeten zitten vast en vervolgens met je borstkas op het paaltje. Wanneer je dus iemand spreekt die gekneusde ribben heeft opgelopen bij het fietsen moet je niet aan hem vragen wat er gebeurd is, maar aan degene met wie hij fietst. Immers zo iets doms ga je toch zelf niet aan de grote klok hangen.

Ad